حمد و ستایش مخصوص ذات پاک و با شکوه ی خدای یگانه است که محمد صلی الله علیه و آله را آفرید.آن بنده پاک و امین و جوانمرد که با عبادتهای شبانه روزی، خود را لایق ارتباط با یگانه معبود کرد.تا از این طریق رحمت الهی قرآن با عظمت را بر قلب نازنینش نازل گردید . تا سعادت عظمی را در دسترس همچون حقیری قرار دهد و ما را با صفات الهی رحمن مهر ریز و رحیم مهرورز ،رب و مربی دارنده روز جزا ،رهنما ،بی نیاز که نه زاید و نه زاییده شود،آشنا کند.حقا که خدا و فرشتگان حق دارند مدام بر این اسوه حسنه درود بفرستند.چه خوب است ما هم مدام بر این نیکو نمونه آفرینش  و تربیت شدگان اهلش درود بفرستیم و به فرمان الهی لبیک بگوییم.

قرآن که اگر برکوه نازل شود ،متلاشی می گردد .قلب رسول رحمت و مهربانی به درجه ای رسید که بتواند آن عظمت را تحمل کند . روح بزگ او ظرفیت و قابلیت اسماء الهی را پیدا کرد .سلام و صلوات همیشگی ما از ازل تا ابد به تعداد اتمهای تشکیل دهنده خلقت بر این روح بزرگ و خاندان پاک و مطهرش باد.انسان کجا به ساحت قدسی رب العالمین می توانست برسد اگر این سید و آقاو اشرف مخلوقات نبود.حمد و ستایش مخصوص پروردگاریست که علی را آفریدکه یار پیامبرش باشدتا موانع زمینی نشر این دین حنیف را از سر راه خیر البشر بردارد.شمشیر علی برانداز سیاه قلبهایی شد که دل سیاهشان با نوای دل انگیز قرآن هم سفید نشد یا نخواستند سفید گردد که هدایت است برا ی با قی ماندگان بر فطرت الهی یا خسته شدگان از فرمانبرداری شیطان لعین.

آنچنان که علی میزان حق شد،دروازه علم و دانش محمد صلی الله علیه و آله ،منزلت هارون ،امیرالمومنین و...

افسوس و هزاران افسوس که نفاق ،منافقین سیاه دل نگذاشتند رحمت الهی مستدام شود.علی را و ده فرزندش را از ما و بشریت گرفتند. این شد که می بینیم و می شنویم.

ولی خبر خوش اینکه یکی از سلاله پیامبر عشق و رحمت زنده است و منتظر ماست.

پس ای جوانان به هوش باشیم که قرآن رحمت مجید و کریم فرموده است که عهد فرمانروای به ستمگران نمی رسد. پس اگر میخواهیم یار امام عصر باشیم باید خود را از ستم دور کنیم .ستم به خود و دیگران از هر نوع دروغ ،عیبت،دزدی،نا پاکی ،حرامخواری، چشم نا پاکی ،گوش بی تقوایی و...

اول اعضاء را خدایی کنیم آنگاه خود را در معرض نور قرآن قرا دهیم . قرآن در سینه پشت سر ولی عصر عجل الله تعالی و شریف پیش به سوی تحقق جامعه آرمانی کتاب مبین

سلسله به مرکزیت الشتر و دلفان به مرکزیت نورآباد دو شهرستان زیبا ،سرسبزو سردسیری متصل به استانهای همدان و کرمانشاه هستند که متاسفانه با اینکه به مراکز آن دو استان هم نزدیک هستند ولی جاده های دسترسی مناسبی ندارند .حداقل جاده دسترسی چهارخطه راه کربلا بر موقعیت راهبردی آنها خواهد افزود.خط آهن حلقوی پای کوههای آن موقعیت توریستی جهانی به آن خواهد داد.تله کابین و... دیگر نگو.

مناطق زیبا و توریستی آنها شاید در جهان بی نظیر باشد. مهو ،کهمان ،دره باغ و سرنجه،گرین،مناطق قلایی،آبشارهای دلفان،سنجابی ، کاکاوند مهمان دوست و بسیاری از پدیده های زیبای آنها (امید وارم از هرکدام حداقل یک عکس در وبلاگ قراردهم)چشم نواز و دل انگیز است.جاده چهار خطه الشتر به بروجرد (آرزو بر جوانان عیب نیست).اتصال نورآباد به کوهدشت ازبابابزرک،اتصال الشتر به نهاوند از مهو خلاصه منطقه ای بکر برای جذب سرمایه گذار می باشد.

بعضی هنوز در لفظ ماندند که سلسله و دلفان باشد یا دلفان و سلسله غافل از اینکه مشک آنست که ببوید نه آنکه عطار بگوید. به جای رقابت در لفظ رقابت در آموزش و پرورش برای ازدیاد تعداد تحصیلکرده ها،تعداد نویسندگان ،تعداد دانشجویان و دانش پژوهان و مبتکران باید باشد نه تفاخر جاهلیت بدون منطق که اسلام مهر جاهلیت بر آنها زده است.وقتی که تعداد افراد فهیم با تقوی زیاد شود دیگر این مسائل حقیر و بی ارزش است.به این نتیجه می رسیم که همکاری تمام مردم جهان با هم برای ساختن زمین ضروری است و هرکس سهمی باید در این مسیر داشته باشد.چون خدا کار عبث ندارد.هر مخلوقی باید در این پروژه کمک کند.بدون تفاخر و دیگران نادیده گرفتن